Slobodan Lazić

Baveći se fotografijom, upoznao sam ljude koji su na mene ostavili snažan utisak i u velikoj meri uticali i na moj rad. Jedan od onih koji su mi bili uzor je i Slobodan Lazić, psiholog i fotograf, koga sam upoznao daleke 1979. godine, kada sam kao student radio za CEP - Centar za planiranje urbanog razvoja, čiji je jedan od osnivača bio upravo on.  

Slobodan pripada generaciji koja je prethodila mojoj, generaciji koju sam poštovao i od koje sam mnogo naučio o životu, pa i o fotografiji. Za vreme redovnih i magistarskih studija bio je član foto kluba doma "Mika Mitrović" (1965-1971) i tri godine je organizovao foto izložbe MIFS u galeriji Foto saveza u Bulevaru revolucije u Beogradu.

Životi su nas odvukli na razne strane, ali je ljubav prema fotografiji ostala. Obradovala me je vest da Slobodan Lazić pripređuje samostalnu izložbu fotografija pod nazivom - "NIKAD ISTO PONOVO" citirajući reči koje je uzviknuo Galileo Galilei 1604. godine kada je kroz teleskop prvi put u životu ugledao rađanje jedne zvezde. 

Izložba "Nikada isto ponovo" se sastoji od 70 fotografija, snimljenih u raznim periodima, koje je autor podelio u četiri teme - Likovi, Ambijenti, Zapisi i Akcenti. Kroz sve radove provejava ljubav prema ljudima, pejzažima, prirodi, arhitekturi i detaljima. 

Fotografije Slobodana Lazića su često minimalističke, strogo fokusirane na glavnu temu, očišćene od svih vizuelnih apozicija. 

U seriji Likovi se izdvajaju fotografije Mali preduzetnik i Čednost, fotografija koja ima posebnu priču.

U Ambijentima se izdvajaju fotografije Ambijent Zlatibora, Pejzaži Kapadokije i Oblak u Bulevaru. 

U seriji pod nazivom Zapisi su me posebno dotakle fotografije Svitanje nad Savom, potom triptih Oplodnja, Osam raznih talasa i  Lepotan. 

Naravno, kao slikaru kome je najdraži minimalizam, u seriji Akcenti, najviše su mi se dopale tri fotografije usamljenog drveta - Samotnjak na kosini A, B, i C, kao i fotografija arhitekture Urbanitet.

Simboličan naziv "Nikada isto ponovo", danas se može odositi i na ambijent u kome je održana ova izložba, na zgradu CEP-a koja je nedavno srušena da bi na njenom mestu nikla nova zgrada, zahvaljujući, između ostalog, i doprinosu samog Slobodana Lazića. 

Na kraju, ne mogu a da ne povežem Lazićeve fotografije "Samotnjak na kosini" i "Urbanitet". U njima otkrijvam simboliku, s jedne strane, usamljeno drvo koje neodoljivo podseća na zaštitni znak samog CEP-a (urbanizam u zdravom životnom okruženju), i s druge strane, poslovna zgrada u staklu, koja nagoveštava budućnost CEP-a, kao važne institucije u urbanom planiranju Beograda i Srbije.